Witch House

Zapadające w pamięć zdjęcie na okładce albumu III, przedstawiające muzułmankę chroniącą syna, początkowo może wydawać się wybrane tylko po to, by zwrócić na siebie uwagę, ale w rzeczywistości jest to idealne przedstawienie złożonej mieszanki ponurości i komfortu albumu. To najpoważniejszy jak dotąd zestaw piosenek Crystal Castles, o ciemniejszym tonie i opływowym brzmieniu, które łączy się z motywami outsiderów, niesprawiedliwości i rewolucji. Drugi album Ethana Katha i Alice Glass pokazał, że duet poszerza swoje 8-bitowe melodie, i to się tutaj urzeczywistnia, szczególnie na otwierających album „Plague” i „Wrath of God”, gdzie odległa wściekłość Glass i mroczna Kath, klaustrofobiczne syntezatory zamieniają swój wcześniej ognisty elektro-punk w coś chłodniejszego i trwalszego. III Crystal Castles zrobiły miejsce, by być jednocześnie smutnym, złym, ładnym i tanecznym. To niezwykła mieszanka emocji i choć może być protekcjonalnym stwierdzenie, że dorośli, z pewnością przerośli wiele uprzedzeń na temat tego, czym może być ich muzyka.

Faminine Mystique jest oprawione fragmentami zagubionych, zapomnianych lub zdyskredytowanych artystów i gatunków XX wieku: solówki gitarowe metalu z lat 80., gitara jazzowa Barney'a Kessela, audycja radiowa Kool DJ Red Alert ledwo słyszalna w jakimś nocnym radiobudziku w miasteczku z na obrzeżach Manhattanu, swobodne ciągnące się solo na saksofonie, feministyczny jukepunkowy hymn. Nieuchwytnie prosty i rozmarzony wokal France Gall czy Astrud Gilberto. Wszystko wkomponowane w skompresowane dźwięki współczesnego popu i RnB. Koniecznie!