OOOOO & ISLAMIQ GRRRLS – FAMININE MYSTIQUE 2LP

Album jest owocem współpracy amerykańskiego producenta i zarazem jednego z pionierów witch house'u Christophera Dextera (znanego jako oOoOO) i bośniacko-muzułmańskiej artystki Islamiq Grrrls, która poza pseudonimem znana jest jako Asia.

Islamiq Grrrls łączy klasyczny wokal francuskiej piosenkarki France Gall i brazylijskiej Astrud Gilberto z czarującą estetyką, ambientowym synthpopem i dźwiękami RnB za którymi stoi oOoOO. Asia do perfekcji opanowała sztukę zmysłowego śpiewu, który najprostszy tekst jest w stanie zmienić w czule tragiczną piosenkę miłosną. Na albumie słychać również ukryte odniesienia do turbofolku. Płyta jest melanżem odniesień do zdyskredytowanych artystów i gatunków XX wieku, w tym właśnie do pop-folkowych ballad bałkańskich, na których dorastała wokalistka. 

„You Don’t Love Me” na przykład zaczęło się od pomysłu stworzenia piosenki będącej połączeniem „Gde God Da Podjem Tebi Idem” (Stoja) i „Trula Visnja” (Ceca) – mówi w odniesieniu do dwóch największych serbskich gwiazd turbofolku. „Jeśli posłuchasz wystarczająco uważnie, usłyszysz sample z piosenki Stoji. Wszystkie moje piosenki są nieuchronnie związane z moją kulturą, choć nie zawsze jest to oczywiste”.

Islamiq Grrrls dorastała w Hagen, przemysłowym mieście w zachodnich Niemczech, w rodzinie bośniacko-muzułmańskich imigrantów. „Porzucenie reszty rodziny i kultury sprawiło, że rodzice mieli jeszcze większą obsesję na punkcie tradycji. To było prawie tak, jakby próbowali zrekompensować sobie utratę tożsamości” – mówi Asia, która w przeciwieństwie „całkowicie zaprzeczyła” swojemu wielokulturowemu dziedzictwu. Nie identyfikuje się też jako Niemka. O swojej edukacji mówi, że dorastała w bańce, która miała niewiele wspólnego z niemiecką kulturą. „Chciałam słuchać fajnej amerykańskiej muzyki, mieć blond włosy i niebieskie oczy” – mówi. Jej muzyczna podróż rozpoczęła się od MTV, WuTang Clanu i Nirvany, przerywana od czasu do czasu akordeonowymi melodiami i patriotycznymi tekstami narodna muzika (muzyka ludowa), którą jej rodzice puszczali w towarzystwie gości. W wieku 17 lat uciekła do Paryża, ale mówi, że jej nowo odnaleziona wolność była dla niej szokiem: „Wpadłam w panikę. Teraz zdaję sobie sprawę, jak bardzo tęskniłem za swoją kulturą, w tym muzyką”.

W końcu znalazła nowy dom w undergroundowych scenach Berlina i Los Angeles. Wtedy też poznała swojego współpracownika: „oOoOO i ja dorastaliśmy w bardzo podobnych okolicznościach i wyciągnęliśmy się z tego o własnych siłach”. Obecnie mieszka pomiędzy tymi dwoma miastami, a od 2017 roku produkuje muzykę pod pseudonimem Islamiq Grrrls.

Inspiracją dla nazwy był rysunek Taravata Talepasa, zatytułowany Islamic Youth (2009), będący parodią okładki płyty Goo Sonic Youth, na którym Maureen Hindley i David Smith zostali zastąpieni przez dwie kobiety w burce i hidżabie. „Podobał mi się pomysł skojarzenia muzułmańskich kobiet z amerykańskim, feministycznym, punkowym ruchem kultury młodzieżowej, Riot Grrrl. Nazwa została wybrana w odpowiedzi na otaczającą islam kulturę strachu i chęć przekształcenia tego skojarzenia w coś pozytywnego. Chciałam, aby nazwa, a także towarzyszące jej efekty wizualne i muzyka, pomogły młodym dziewczętom poczuć się zachęconymi do wychodzenia naprzeciw tradycji i ustalania własnych zasad”.

Faminine Mystique również powstał z frustracji wobec współczesnych artystów, którzy boją się być naprawdę uwrażliwieni w swojej sztuce. „Ruchy protestacyjne zostały doczepione do sprzedaży toreb Gucci („Gucci dans les rues” Glena Luchforda) i Pepsi Cola. Feminizm jest używany do sprzedaży muzyki. To wszystko wymysł strategów marketingowych i agencji kreatywnych”. Tytuł albumu jest aluzją do książki Betty Friedan Feminine Mystique, która ogromnie zainspirowała ruch feministyczny drugiej fali w USA. W epoce, w której emocje i pożądanie są spakowane i ustandaryzowane, mówi, że muzyka powinna pozostać niemodyfikowana i surowa. Jej piosenki to wyznania wszystkiego, od popadania w obsesję po pragnienie bycia kochanym. Ostatecznie, w porównaniu z Cecą i Stoją, są to pieśni miłosne dla niej samej – ma nadzieję, że przesłaniem płynącym z Faminine Mystique jest znaczenie poznania siebie i wynikającej z tego wolności.